vrijdag 28 februari 2014

Etappe 6 - Experimenteren

Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik van experimenteren houd. Toen ik een jaar of 8 was kreeg ik van Sinterklaas al een microscoop (heb hem nog steeds). Een jaar of twee later moest ik nog de de scheikundedoos, die ik van het verjaardagsgeld van mijn opa gekocht had, terugbrengen. Dan maar een plaat met transistoren om een radiozendertje (bereik 50m max) of een deuralarm te bouwen. Op mijn twaalfde raakte ik geïntrigeerd door de chemische drol van Dhr Kremers, mijn toenmalige toekomstige scheikundeleraar. En inmiddels heb ik van mijn passie mijn beroep kunnen maken. Kortom, proefjes doen lijkt dus in mijn bloed te zitten.
Ook hobby-matig doe ik regelmatig mee aan onderzoeken. Gewoon uit nieuwsgierigheid, om te weten hoe het zit. Niet alleen in het algemeen, maar ook wat mezelf betreft. Wat sporten betreft, ben ik zo onder andere te weten gekomen dat mijn lijf tijdens een marathon ongeveer een halve liter vocht per uur nodig heeft, mijn piektemperatuur onder warme omstandigheden tijdens een marathon op kan lopen tot net iets boven de 40 graden Celsius, ik genetisch (ook) een ochtendmens ben, etc. Maar eigenlijk gaat experimenteren niet echt samen met de voorbereiding op en het lopen van een marathon. Nieuwe dingen proberen houdt namelijk ook een groot risico in. Want pakt dat nieuwe merk gelletje nou wel zo goed uit? Of gaat het maagkrampen veroorzaken? Is een ander model schoen met een agressievere loopstijl ook op langere afstanden wel zinvol? En moet je die nieuwe schoenen nu wel of niet 100-200 km inlopen?
Het experiment wordt dus geblokkeerd door de angst om maanden voorbereiding nutteloos te maken door de drang om nieuwe dingen te proberen. En immers, de vorige keer ging het toch goed, dus waarom een winnend protocol vervangen door iets waarvan je de waarde niet kent of waarmee het risico loopt de finish of, wellicht nog erger, de start niet te halen. You never change a winning team. De profs, zo leerde mij afgelopen week tijdens de olympische spelen, leggen namelijk ook niet 4 jaar voorbereiding in de waagschaal en starten gewoon 3x met hetzelfde team. Dat de reserve daardoor geen medaille krijgt, is van ondergeschikt belang.
Van de andere kant: If you always do what you always did, you will always get what you always got (met dank aan Merijn Heijne, oud klasgenoot op Bernrode, die mij niet zo lang geleden attent maakte op dit "principe"). Om verder te komen, zul je dus het lef moeten hebben om het anders aan te pakken (en dat geldt niet alleen bij het hardlopen). En een keer onderuit gaan is niet erg, zolang je maar weer opstaat en niet definitief blijft liggen. Dilemma's dus.
De afgelopen week heb ik tijdens het trainen veel na zitten denken over de balans tussen stabiliteit in de aanpak en het experimenteren met nieuwe dingen. Wat zou ik nou nog eens kunnen proberen en wat wil ik daar mee bereiken? En wat heb ik geprobeerd en leek te werken, maar kan ik niet direct toeschrijven aan die specifieke aanpassing? Of anderzijds: wat heb ik deze keer al anders gedaan dan voorheen en hoe gaat dat uitpakken? Ten eerste is het lopen van een voorjaarsmarathon, hoewel niet helemaal nieuw, toch wel weer een experiment op zich. Zoals in één van de eerdere "etappe's" al aangehaald, blijft het een gok wat betreft temperaturen. Het grootste experiment zit hem eigenlijk toch wel in de grootte van het evenement. Gaat het lukken om de adrenaline, die een start bij een dergelijke massaloop opwekt, te kanaliseren en ben ik in staat te voorkomen dat ik overmoedig wegga op een schema van onder de drie uur of iets dergelijks? Is het, in alle drukte tussen de 50000 lopers, mogelijk om de haas te vinden en daar ook makkelijk bij in de buurt te blijven? Of word ik regelmatig voor de voeten gelopen en ga ik mij daar aan irriteren? En ga ik tussen de te verwachten 200000-300000 toeschouwers mijn supportersteam, inmiddels bestaande uit Mariët Spierings, mijn moeder, mijn tante Lenie Van de Ven, mijn nicht Carin Didi en haar dochter Maëva, vinden? Zien zij mij op tijd aankomen tussen alle lopers om zo aan mij op tijd de benodigde drankjes aan te bieden?
Het een en ander afwegende, heb ik me voorgenomen maar niet al te veel uit te gaan proberen. In de aanloop en uitvoer kopieer ik dus gewoon het Eindhoven 2013 plan. Ben ik daarmee een conservatief oud mannetje geworden dat vasthoudt aan de zekerheden in het leven? We zullen op de dag zelf wel of het bloed toch nog kruipt waar het niet gaan kan......

Geen opmerkingen: