Epiloog

Zo, weer thuis van een leuk weekendje Parijs. Het was een gezellige en goed georganiseerde marathon. Ook mijn fanatieke supportersteam MariëtSpierings, mijn moeder, tante Lenie Van de Ven en Carin Didi met haar twee kinderen, hebben er ook een halve marathon op zitten met de metro. Ook voor hen was het een hele opgave.

De eindtijd was 3:36 en een paar seconden. Nieuw PR op internationale marathons voor mij dus. Inderdaad, je moet het allemaal relatief bekijken en het juiste referentiepunt nemen. Het lijken de verkiezingsuitslagen in Nederland wel; alleen maar winnaars....

Voor een absoluut PR was het voor mij te warm en te heuvelachtig. Dus na een kilometer of 14 ben ik van wedstrijdmodus overgegaan naar toeristisch hardlopen (jaja Harm Klifman, ik leer het nog wel). Langs de route stonden ook borden met "aan de linkerkant ziet u chateau de Vincennes", "rechts ziet u Place de la Concorde", "en dan nu aan de linkerkant, de Tour de Eifel".

Dus in eindtijd heeft Lichtstad Parijs de Marathon Eindhoven in onze Nederlandse Lichtstad niet kunnen verslaan. Het uitzicht en de omgeving waren wel vele malen aantrekkelijker. De organisatie en gezelligheid is in beide steden perfect. Een echt gelijkspel dus.

Etappe 10 - What's in a name?

In week 10 van het trainingsprogramma liepen mijn rondjes vaak langs Overtoom in Den Dolder. Ja, inderdaad die van "Tuut tuut! Dat is snel. Dat lijkt Overtoom wel." Bekend geworden door een simpele reclame die echt wel is blijven hangen. Sinds kort heten ze anders. Er is een uitgebreide reclame campagne geweest om dat duidelijk te maken. Iedereen weet inmiddels dat ze anders heten, maar hoe die naam is, is bij mij in eerste instantie niet blijven hangen. Dus toen ik er van de week voor het eerst langs kwam, heb ik op het bord gekeken en de nieuwe naam proberen te onthouden. Twee dagen later ging de route er weer langs. Ik probeerde naar boven te halen wat die nieuwe naam ook al weer was. Iets met Manitoba of zo. Maar ik kon er niet op komen. Gelukkig mocht ik dezelfde week nog tweemaal in de herkansing en uiteindelijk kon ik het onthouden, Manutan (leukstukje over de achtergronden staat hier: http://www.marketingfacts.nl/…/het-echte-verhaal-achter-man…). Toch is nog steeds het eerste wat in mij op komt als ik door Den Dolder dender: " Tuut tuut!".

Dezelfde week liep ik ook nog even mijn inschrijving na. In alle communicatie stond netjes ERIC Spierings vermeld. Dus dat moest goed komen, dacht ik. Toen ik echter verder keek, bleek dat men ERIC als achternaam had opgenomen en Spierings als voornaam. Geen idee of dat problemen op zou gaan leveren bij het afhalen van de inschrijving, maar ik neem liever het zekere voor het onzekere. Er moet immers een geldig legitimatiebewijs getoond worden. Gezien alle waarschuwingen omtrent de gezondheidsverklaring en de formulering daarvan, kon het wel eens zo zijn dat ik geweigerd zou gaan worden omdat mijn naam in mijn paspoort niet overeen zou komen met die op de inschrijving. Toch maar even een mailtje er aan gewaagd en alles laten corrigeren. Nu nog maar hopen dat ze niet moeilijk gaan doen over het verschil tussen officiële voornaam en roepnaam.

Aan het einde van de week diende er nog een tweede correctie in dezelfde orde doorgevoerd te worden. De gezondheidsverklaring bevatte de verkeerde geboortedatum (1967) en de verkeerde leeftijd (36). Dat zou definitief een showstopper worden. Ook hiervoor heb ik dus maar snel een mail verstuurd met een verzoek tot correctie.

De laatste administratieve puntjes zijn dus op de "i" gezet. Je verlangt na al die formele afhandelingen wel terug naar de tijd waarin je gewoon 's ochtends op kon staan en ter plekke ze in kon schrijven voor een marathon door met pen en papier een half A4-tje in te vullen.

Etappe 9 - De Vleeskeuring

Audities, ballotages, sollicitaties, vleeskeuringen, ik houd er niet van. Het is beoordeeld worden in een momentopname. Zit het even niet mee, dan valt de beoordeling negatief uit. Zit je lekker in je vel, dan levert dat een positiever resultaat op. Want hier geldt meer: resultaten uit het verleden bieden de beste garanties voor de toekomst. De situatie tijdens een dergelijke "vleeskeuring" staat daarentegen verre van de dagelijkse werkelijkheid. Waarom zou je namelijk een violist beoordelen op zijn solospel als je eigenlijk iemand zoekt die in een orkest samen moet kunnen spelen? Of waarom worden tijdens sollicitaties situaties mondeling behandeld, terwijl we allemaal weten dat er in de praktijk door omgevingsomstandigheden heel anders gehandeld zal worden? Kortom, vlees kun je alleen maar keuren door het ook te proeven zoals het op je bord verschijnt.

Hoewel ik er van alles aan doe om ze te voorkomen, zijn vleeskeuringen soms onvermijdelijk. Maar gelukkig heb ik het beperkt kunnen houden tot 3 momenten; een sollicitatie voor een vakantiebaan bij Autotron, een sollicitatie als reisleider bij Vinea en een sollicitatie voor mijn huidige baan. In alle andere gevallen was het me gelukt om beoordeeld te worden op de praktijk in plaats van in een formeel gesprek. Deze week kwam er echter een vierde vleeskeuring bij: een medische keuring voor deelname aan de Marathon van Parijs. Ook hier vraag ik mij af met welk doel. Waarschijnlijk wil men zich indekken tegen calamiteiten. Dat had men dan beter kunnen doen door te vragen of je eerder een marathon (of halve) gelopen hebt of iets dergelijks.

Goed, mijn vleeskeuring stond in deze week gepland bij het Sport Medisch Advies Centrum in Utrecht. Op de Uithof, vlak bij het UMCU, dus dat was handig. Eerst wegen, lengte meten, bloed afnemen en blazen in een pijpje. Daarna een beetje fietsen met een ECG meeting, wattage langzaam opvoeren en kijken hoe ver je kunt komen. Daarna een lichamelijke inspectie door de dokter, waaronder de knieën, de enkels en de heupen. De resultaten waren positief. De conditie was ver bovengemiddeld, geen rare bloedwaardes en geschikt bevonden. Het officiële formulier van de Marathon van Parijs is getekend en het onderzoek "heeft geen contra-indicaties opgeleverd om deel te nemen aan hardloopwedstrijden." Alsof we dat nog niet wisten, maar toch leuk om te weten.

Ik ben benieuwd of deze vleeskeuring wèl nut heeft. Zouden er zich nu werkelijk minder calamiteiten voordoen bij marathons waarvoor een dergelijke keuring noodzakelijk is vergeleken met die waarvoor dat niet hoeft? Zou er een groter percentage uitlopers zijn door deze drempel te leggen? Hebben de deelnemers aan deze marathon minder blessures etc dan die aan andere marathons? Het is dat ik er geen tijd voor heb, anders zou het een leuk onderzoek kunnen zijn naar de effectiviteit van deze voorwaarde. Of het voor mij wat opgeleverd heeft? We gaan het zien op Zondag 6 April!