Mijn leven lang houd ik al van proefjes doen. Thuis waren ze er niet altijd even blij mee; de scheikundedoos die ik als verjaardagscadeau van mijn opa had uitgezocht, moest bijvoorbeeld terug naar de speelgoedwinkel. Een veilig microsoopje mocht dan weer wel.
Inmiddels is experimenteren van hobby tot beroep geworden. Komend weekend ga ik weer eens experimenteren met mijn andere hobby, hardlopen. Met de marathon van Athene op 3 weken afstand, ga ik als proefloopje de marathon van Eindhoven lopen. Ik had deze in eerste instantie achter de hand gehouden in geval ik me inderdaad niet meer voor Athene in zou kunnen schrijven. Kort na aanmelding voor Eindhoven, ving ik een bericht op via twitter dat TNO/Radboud op zoek was naar testlopers voor hun hydratie onderzoek. Laat vochtopname nou net één van mijn grootste problemen zijn bij langere afstanden. Ik heb me dus snel aangemeld en ben toegelaten tot de interventiegroep.
Het protocol
Uitgangspunt van het onderzoek is dat ook eten en vooral ook drinken getraind kan worden. De interventiegroep moest daarom de afgelopen 2 maanden voor iedere looptraining ook een drinkplan maken. Dit gebeurde via een website van TNO, waarop buitentemperatuur, weertype, afstand, snelheid en kleding samen met voorafingevoerde gegevens zoals bv gewicht gebruikt werden om een aantal milliliters water te berekenen dat je tijdens je training zou moeten drinken. Voor en na iedere training moest ook het gewicht opgenomen worden en samen met andere parameters in een loopdagboek ingevoerd worden.
Zuipschuit
Tot zover allemaal nog best te doen. Echter, hoge temperaturen en lange afstanden resulteerden vaak in hoeveelheden van twee-en-een-halve liter per training of meer. Niet altijd even makkelijk mee te krijgen tijdens een training. Gelukkig mocht dit ook 15 minuten vooraf en tot 30 minuten na afloop gedronken worden. En in sommige gevallen fietste Mariët mee op haar fiets, haar boodschappenmandje volgeladen met gevulde bidons. In de meeste gevallen verliep dit erg goed. In het begin wekte het vele drinken plasreflexen op. In latere trainingen werd dat minder. Naar mijn idee dat de opname van het vocht inderdaad steeds beter werd. Een hele liter water 15 minuten vooraf was niet echt geschikt voor mij. Dat leek zo'n overmaat dat het er aan de achterkant uit dreigde te komen.
Het experiment
Komende zondag vindt de rest van het experiment plaats. Alle drank die ik vooraf drink en het plasgedrag moet ik registreren. Vooraf wordt ook bloed en urine afgenomen. Ook dan krijg ik weer een drinkadvies mee voor onderweg. Daarnaast moet ik die ochtend een temperatuurmeetpil inslikken. Met deze pil zal vooraf en achteraf mijn interne temperatuur gemeten worden. Ik krijg een hartslagmeter om die tijdens de gehele marathon mijn hartslag zal meten. Ook krijg ik een band om die mijn locatie en snelheid live registreert. Bijkomend voordeel van dat laatste is dat jullie allen mij ook via deze website kunnen volgen. Ik ben het lichtblauwe bolletje en te selecteren in het rechter blok.
Tijdens dit alles lopen we rond in een shirt van testloper.nl, om de herkenbaarheid voor de onderzoekers te vergroten. Er is gekozen voor de kleur zwart. Lekker warm dus ....
Mijn eigen proefjes
Zelf zal ik ook een beetje gaan experimenteren komende zondag. Met de hartslagmeter heb ik veel getraind de laatste weken. Daarmee lukt het mij mezelf de eerste 10-15 KM beter in toom te houden en niet te hard van start te gaan. Dat is dus ook het plan tijdens de marathon; rustig starten en tot 15 KM gebruiken om in het ritme te komen. Vervolgens tot 30 KM lekker lopen en vanaf 30 KM gaan versnellen. We zullen zien wat het oplevert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten