De achtste week van het marathonschema is altijd een zware week. De afstanden worden langer en in deze week zitten veel trainingen. Dat wordt helemaal lastig als je de laatste zondagtraining van de week daarvoor op de maandag in moet halen. Inhalen is eigenlijke verboden, dus laten we het een dag uitstellen noemen. De weekendtraining was wat in de soep gedraaid, omdat ik zondagochtend nog in de buurt van Dallas verkeerde en de middag ergens tussen daar en hier hing. Maandag rond het middaguur weer thuis en toch al snel een duurloop ingezet.
Man man, wat was het afzien! Het lange zitten in het vliegtuig en de jetlag maakte het feest compleet. Lastig om een mooi strak tempo te lopen. En tot overmaat van ramp liep mijn runmetertje sneller leeg dan verwacht. Of eigenlijk had ik niet de tijd genomen om hem fatsoenlijk op te laden. De heuvels waren hoger dan anders, de benen zwaarder dan ooit, de moed zonk me in de schoenen, waardoor elke stap meer moeite kostte. En dan is 24Km nog een heel eind.
De woensdag er op was het weer raak. Voor werkzaamheden in Groningen en de schoenen meegenomen. Dus vroeg in de ochtend op pad voor een duurloop van een kilometer of 15. Vooraf had ik een route uitgezocht die makkelijk te vinden was. Via het centrum over de LF14 langs het Hoornse Meer tot aan Haren. Daar het kanaal over en dan de kortste weg weer terug. Hoewel het al dagen mooi weer was, was het in de vroege ochtend erg fris. Maar door het tempo in D2, althans een poging daartoe, was afkoelen er niet bij. Op de heenweg was Groningen en omstreken nog in een diepe rust gedompeld. In het centrum een verdwaalde café gast, die op weg was naar zijn bed. De openingstijden in Groningen zijn blijkbaar ongelimiteerd. Een echte 24-uurs economie, waar je verder weinig van merkt. Op de terugweg kwam Groningen langzaam maar zeker tot leven. Maar de fietspaden bleven vrij voor de eenzame loper.
De week werd afgesloten met een lange duurloop van 2 uur en 50 minuten. Een mooie route via Lage Vuursche. De temperatuur was die zondag ineens opgelopen tot ongekende temperaturen voor de tijd van het jaar. Voldoende vocht voor onderweg meegenomen. Eenmaal in Lage Vuursche kasteel Drakestein deze keer aan de zuidkant gepasseerd en daarmee een kilometertje afgesneden. Het liep immers allemaal niet zo soepel. Voordeel is dan met dit schema dat je niet een bepaalde afstand af moet leggen, maar een bepaalde tijd. Onderweg ben ik nog even 5 minuten gaan zitten om goed te kunnen drinken. Bijna thuis ging de telefoon. Het thuisfront maakte zich zorgen waar ik bleef. Normaal ben ik altijd volgens planning terug, maar deze keer liep alles 10 minuten uit. Fijn dat iemand dat in de gaten houdt.
Drijfnat van het zweten en zwaar teleurgesteld kwam ik thuis. Het tweede wat ik gedaan heb, na eerst iets gedronken te hebben, is mijn schema van vorige najaar er bijgepakt. Daar bleek dat deze duurloop altijd lastig is. Hoeveel je ook traint, de eerste loop van 30 kilometer is blijkbaar een hele onderneming. Nu maar hopen dat ik de trainingskilometers mee kan nemen in de vervolgtrainingen en dat de komende lange duurlopen mij een stuk gemakkelijker af gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten