Een duurloop heeft er nog niet ingezeten deze week en dit lijkt het ideale moment. Maar allereerst ga ik mijn traditie voortzetten: op jacht naar een hardloopshirt van de regio. Gekgenoeg is me tot nu toe slechts één keer gelukt om een lokaal hardloophemd te bemachtigen en ook dat was in Brazilië. Mijn vertrouwen is daarom groot. Op de Copacabana zelf zijn vele winkels te vinden. Maar sportwinkels kom ik er niet tegen. Bijna geef ik het op en sla nog een zijstraat in. "Esportes" hangt er halverwege. Dat moet betekenen dat er óf een gokkantoor is óf een sportwinkel. Vijftig meter verder blijkt het laatste het geval. En geheel volgens verwachting heeft de verkoper wat ik zoek. Ik heb echter alleen wat zakgeld op zak en beloof hem vóór sluitingstijd terug te komen. Op zaterdag blijkt dat 3 uur te betekenen, dus ik moet me haasten. Mijn hotel is niet ver. Ik besluit me om te kleden en zonder loopshirt terug te keren naar de winkel.
De koop is snel gesloten. Ik trek het nieuwe hemd aan. Gewapend met een banaan in de ene hand en een flesje water in de andere loop door naar de boulevard. Deze lijkt in niets op de toestand 3 dagen geleden. Op het strand zou je over de hoofden kunnen lopen. Het fietspad biedt deze keer uitkomst. Ik neem de kortste weg richting Ipanema. Ook daar is het een drukte van belang. Naast volleybal en voetbal op het strand blijkt flaneren op de boulevard de belangrijkste bezigheid. Deze keer draai ik bij het kanaal rechtsaf richting de laguna. Tijdens de transfers van mijn hotel naar de conferentie en terug was me namelijk al opgevallen dat ook daar een prachtig loopparcours is uitgezet van ongeveer 7,5 KM. En wederom elke 100 meter een markering.
Een rondje rond de lagune lopen is als een toeristische attractie. Vanaf elk punt toornt Cristo redento met zijn gespreide armen boven alle flatgebouwen uit. Alsof hij op het punt staat uit te vliegen vanaf de Corcovado. Hoewel het enorm groot schijnt te zijn, verwordt het van deze afstand niet meer dan een klein beeldje op een groene berg. Onderaan die berg blijft het opletten. Onverwachts blijkt de hardlooproute dwars door een recreatiegedeelte met kermisattracties te gaan. Favoriete bezigheid is fietsen in dit gedeelte. Ouders huren een fietsje en proberen hun kroots de beginselen van het trappen bij te brengen. En die beginselen bevatten dan in principe de aanwijzingen hoe je op een fiets blijft zitten en niet hoe je hardlopers ontwijkt die jouw zigzaggend pad doorkruisen. Gelukkig is het een klein parkje en wordt het al weer snel een rustiger pad.
Voordeel van een markering iedere 100 meter is dat je precies weet hoe ver je bent. Nadeel is dat je precies weet hoe ver je nog moet. Het stuk aan de noordzijde is niet echt boeiend. Ook is het warmer dan verwacht. Rondom de lagune is de zeewind afwezig. Mijn flesje drinken en mijn banaan zijn dan ook snel op. Na het eerste rondje stop ik even om bij te komen. Het kost even moeite om de tweede ronde ook aan te vangen. Maar eenmaal in het ritme gaat alles weer soepel. Inmiddels weet ik ook waar de klokken staan en houd ik bij of het tempo er een beetje in blijft. Het fietspretpark mijd ik deze keer door een klein lusje te maken. En als je de weg weet dan lijkt het in elk geval korten. Ik heb besloten dat dit rondje in 5 minuten/KM moet en dat lukt aardig. Bijna rond wil ik nog even aanzetten tot de finishlijn. Voor me loopt een tweetal amerikaanse toeristen die niet weten of ze nou naar links of rechts aan de kant zullen gaan. Een kleine botsing is het gevolg. Geen schade en met 36 minuten als eindtijd mijn doel gehaald. Voldaan draai ik linksaf langs het kanaal en op de boulevard weer links. Met de wind in de rug geniet ik van het laatste stuk en alle activiteiten om me heen. Spoedig open ik de deur van mijn hotelkamer en die van de koelkast om een lekker blikje open te trekken. Met de beentjes omhoog geniet ik nog even na en duik voldaan onder de douche.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten